dinsdag 29 september 2009

'Dit is een nieuw record, binnen 14 minuten heeft ze al hoofdpijn'

Het verhoor van Malika Nassri van afgelopen donderdag werd onderbroken door de rechtbank omdat het haar allemaal wat te veel was geworden. Dit liet ze ook duidelijk merken. De getuige wist zich af en toe geen raad, was vaak geïrriteerd en wilde op een gegeven moment ook echt gaan. Vandaag was het een zelfde laken een pak. Malika sprong telkens uit haar vel, vooral als haar rivaal, Mr. Jan Hein Kuijpers, haar ondervroeg. We hadden donderdag al begrepen dat deze twee elkaar echt niet mochten. De rechters moesten de kemphanen nu ook keer op keer tot rust manen en tot ieders verbazing nam Malika zelfs een keer de benen en daalde hoorbaar scheldend en vloekend het trapje af dat vanuit het getuigenhokje richting de kelder gaat. Daar kon zij even op adem komen. Zo ook iedereen in de rechtszaal en op de tribune. Daarna probeerde Mr. Kuijpers, zo goed als kwaad als het ging, nog wat fatsoenlijks uit Malika te krijgen, echter dit viel dus niet mee.

 

Mischien dat de manier van ondervragen ook bepaalde invloed had, maar in eerste aanleg was het verbazingwekkend hoe snel Malika zich uit de tent liet lokken. Kuijpers was nog maar bij de tweede vraag of Malika brieste al in de microfoon: Ik krijg echt hoofdpijn van die vent! Kan ie niet gewoon zijn vragen stellen, dan kan ik naar huis. Nadat de rechter haar probeerde te kalmeren, wat weinig resultaat had, besloot voorzitter Lauwaars al na een kwartiertje tot een koffiepauze. Eenmaal in de wachtkamer merkte een journalist op: 'Dit is een nieuw record, binnen 14 minuten heeft ze al hoofdpijn'

Na de pauze was ze wel wat gekalmeerd en kon Kuijpers zijn verhoor voortzetten. Hier een klein samengevat stukje van dat verhoor. Na de vraag over de volgorde van het moment waarop Malika vernam dat de Joegoslaven dood waren, voor of na een tv-uitzending, volgens Malika 'Opsporing Verzocht', kwam de discussie pas echt op gang.

Kuijpers: Mevrouw Nassri, kunt u zich herinneren hoe de volgorde zat?
Malika: Ik herinner mij dat Jesse, Moppie en Raymond in de huiskamer waren en het erover hadden.
Kuijpers onderbrak: De vraag was wanneer en hoe u gehoord heeft dat de Joegoslaven weg waren?
Malika: Toen ik dat zag. Ik vroeg het aan Raymond. Pas toen ik Opsporing Verzocht zag, besefte ik pas echt dat ze dood waren.
Kuijpers: Wat vroeg u?
Malika: Weet u wat u een week geleden gegeten heeft? Het is 16 jaar geleden zeg, hoe moet ik dat nu allemaal nog weten?
Kuijpers: Was het voor of na het woonkamergesprek?
Malika: Weet ik niet meer.
Kuijpers: U hoorde dat ze terug waren naar Joegoslavië van de moeder en later van Raymond en Estrella?
Malika: Tjonge jonge, moet elke vraag 4 keer anders gesteld worden? Rechter, kunt u het anders niet voor mijnheer Kuijpers aan me vragen? Dan snap ik de vragen mischien wat beter.
Voorzitter Lauwaars: U schijnt geïrriteerd te zijn. Laat u dat achter zich, dan kunnen we verder.
Kuijpers vervolgens: Kunt u zich herinneren wanneer u Opsporing Verzocht gezien had?
Malika: Dat heeft u net gevraagd.
Kuijpers: Dat was Donderdag...
Malika: Dat was net.
Kuijpers: Donderdag.
Malika: Dat was net!
Kuijpers: Was dat voor of na de mededeling van mevrouw Verbaan?
Malika: Daar heb ik al antwoord op gegeven.
Rechter: Als u gewoon antwoord geeft, is dat voor de rechtbank ook wat makkelijker.
Malika: Ja zeg, ik heb het gewoon gehoord van die drie die avond.
Kuijpers vulde aan: Van Moppie die je niet mocht?
Malika reageerde als door een wesp gestoken: Ik zeg niet dat ik ze niet mag! Dat heb ik nooit gezegd.
Kuijpers: Nee? Je hebt niet gezegd dat je je kinderen kwijt bent door die lui?
Malika opgefokt: Ja, ik ben al mijn kinderen kwijt ja.... tsss... En Moppie, hoe kan Moppie u eigenlijk betalen? Toch niet omdat hij een krantewijk heeft gelopen. pffff Ik ben het gewoon zat !
Lauwaars: Drinkt u even wat Mevrouw Nassri, maar doe nou rustig.
U weet zeker dat u heeft gevraagd, waar zijn de Joegoslaven? De volgorde is nl belangrijk.
Malika: Het is wel 16 jaar geleden...
Rechter: Als u het niet meer weet, zegt u dat dan gewoon. Het is belangrijk dat we u die vragen stellen, probeert u daar dan ook normaal antwoord op te geven. Met de tv-uitzending drong het dus pas echt tot u door.
Kuijpers: U sluit uit dat het gesprek op gang kwam na aanleiding van dat tv-programma?
Malika: Nee, nee, nee, dat is niet zo.
Kujpers: Als ik het goed begrijp, zegt u nu tegen mij dat u het niet meer weet, maar als de rechter het vraagt, weet u wel te antwoorden? Waarom irriteer ik u?
Malika: Omdat ik u niet mag.
De rechter greep in en kondigde weer een korte koffiepauze aan.

Na de pauze zou je zeggen dat de twee verstandiger met elkaar om zouden gaan, echter niets van dat. Kuijpers begon meteen met een plaagstootje als 2e vraag: Mevrouw Nassri, bent u boos op mij omdat u boos bent op Moppie?
Malika: Nee.
Kuijpers: Bent u verliefd op mij dat u zo reageert?
Malika: tssss.... daar kan ik wel wat op zeggen, maar...
Voor Malika wat kon zeggen greep Lauwaars in: Heer Kuijpers, dit vind ik geen niveau hebben. Zou graag willen dat u serieuze vragen stelt.

Zo ging de ochtend voorbij aan het vragenlijstje van Jan Hein Kuijpers en ging er dus veel tijd verloren aan de kibbelpartijtjes tussen de raadsman van Moppie Rasnabe en deze toch wel belangrijke getuige. 'God! God!, wat een irritant ventje is dat zeg! Ik kan van 16 jaar geleden toch niet precies alles meer herinneren! Ik ga naar beneden.'
Zo liep Malika tierend de trap af, de microfoon stond nog aan: 'En dat is advocaat zeg. Wat is die irritant!  Wat een etterbak!'  Zo galmde het door de rechtszaal, maar vooral op de publieke tribune waar het nog eens versterkt binnenkwam deze scheldpartij.

Uiteindelijk sloot Lauwaars de ondervraging af toen Kuijpers door zijn vragen heen was. Het is aan de rechtbank hoe deze de antwoorden van getuige Malika Nassri intrepeteren. Later komen we daar natuurlijk uitgebreid op terug.

De rechtbank kondigde de telecompresentatie aan die het O.M zou houden deze middag. Na de pauze konden we net als in het onderzoek Opa (Tonny van Maurik) de telefoons van verschillende verdachten volgen op een groot scherm. Als toeschouwer kun je de verschillende telefoons behorende bij verschillende verdachten wel volgen, echter zonder enkele suggestie uit de richting van het O.M bleef het raden wat het nou precies betekende dat op bepaalde momenten de verschillende telefoons zich in de buurt van een bepaalde zendmast bevond, of zoals het O.M zei: Soms kan het zijn dat een mast wordt aangestraald terwijl de telefoon dichter in de buurt is van een andere mast, maar door bepaalde omstandigheden, zoals hoge gebouwen en bebossing straalt de telefoon een andere mast aan. Dit maakte het er niet begrijpelijker op. Wat wel opviel dat de telefoon van Moppie in het geheel niet in de buurt van Ouderkerk a/d Amstel voorkwam en wel in Rotterdam, zoals Moppie verklaarde. Dit lijkt ontlastend te zijn, echter blijft dat er een gat is van een uur of 4. Moppie's telefoon werd echter pas de volgende ochtend weer aangestraald in de buurt van Rotterdam. Het O.M. meldde tussendoor ook een keer dat ze niet stellig wilde beweren dat Moppie niet in Rotterdam was. Wat de conclusies zullen zijn die worden getrokken door de rechtbank naar aanleiding van deze telecom-gegevens laat ook nog op zich wachten.

Word vervolgd...

Door Bondtehond

vrijdag 25 september 2009

‘Wou je me komen liquideren met al je verdachten of zo?’

Aangezien Moppie Rasnabe in het cellencomplex in de kelder van de Bunker zat en Jesse Remmers sowieso meestal erg zwijgzaam is, hoorden we alleen de getuigenis van Malika Nasri en het laatste woord van de ouders van Salim Hadziselimovic. Wat de rechters, de raadslieden en de Officieren van Justitie aan informatie aan haar probeerden te ontfutselen ging met name over die moord op 31 Maart 1993 waarbij de twee jonge Joegoslaven het leven lieten. Malika Nasri zat in het gepantserde getuigenhokje en beantwoordde de vragen met tegenzin. Tenminste, ze liet keer op keer blijken dat ze bepaald niet blij was met de situatie en zo lang na dato en voor de zoveelste keer nog verhoord moest worden. Het was soms of ze de ernst van de situatie niet helemaal tot zich door had laten dringen en er geen zeer lange gevangenisstraffen op het spel stonden. Dit tot grote irritatie van het advocatenteam, maar ook af en toe van de rechters.



Mr. Jan Hein Kuijpers beet haar soms wat toe, waar Malika dan weer van op de kast raakte. Toen het over de foto ging die Mr. Janssen, de advocaat van Jesse Remmers, met zijn laptop aan haar liet zien om haar te overtuigen dat het toch niet zoveel zin had uit het zicht van de verdachten in het hokje te blijven zitten en Mr. Kuijpers daarnaast opmerkte: 'Tja, en daaronder staat ook je adres in Almere', schreeuwde ze bijna: 'Wat wou je daarmee zeggen dan? Wou je me komen liquideren met al je verdachten of zo?'

De toon was daarmee meteen gezet en dat kwam ook de hele dag niet meer goed, integendeel. Het leek of ze de advocaten tot haar persoonlijke vijanden had gemaakt. Malika hield vol dat ze die ene avond in de huiskamer kwam en hoorde dat Raymond, Moppie en Jesse net de Joegoslaven hadden doodgeschoten. Er werd vooral door Moppie nogal lacherig over gedaan. De jongens hadden ook gedronken. Het leek wel of ze een toneelstukje opvoerden. Estrella, de zus van Raymond en hun moeder waren daarbij aanwezig geweest. Ze had aan de grond genageld gestaan en geloofde eerst niet wat ze hoorde dat die twee aardige jongens er nu niet meer waren. Ze had wel eens samen met ze tv zitten kijken en een boterham met ze gegeten. Raymond Verbaan wilde samen met hen zaken doen. Ze koppelde de gebeurtenissen aan haar zwangerschap van Ishmael, het zoontje van Raymond en haar die nu bij de moeder van Raymond woont in Den Haag. Volgens Malika is ze haar kinderen kwijtgeraakt door valse verklaringen van Willem Peters, haar ex-man waarmee ze 5 kinderen heeft. Deze had tegen Bureau Jeugdzorg verteld dat ze met zware criminelen omging, de hoer speelde en drugs gebruikte. Malika noemde Peters een psychopatische leugenaar die haar meerdere keren had mishandeld. Ook van Raymond had ze klappen gehad en zat ze in een blijf-van-mijn-lijf-huis in Oosterbeek. Daar had ze nu nog een stalen plaat van achter haar tanden, vertelde ze.

Moppie leerde ze kennen als de vriend van Estrella Verbaan. Moppie had lang haar gehad, soms los, soms in een staart. Moppie had een hekel aan Marokkanen omdat hij nogal geslagen was door zijn vader thuis, volgens Malika. Jesse had iets langer haar gehad dan Moppie in die tijd. Er werden haar foto's voorgehouden, waar ze soms om moest lachen. ' Hahaha, dat lijkt Ali B. wel', zei ze over een foto uit die tijd van Moppie. Ze had veel moeite sommige personen te herkennen. Een vaak gehoord excuus was dat het ook al 16 jaar geleden was, bijna tot vervelends aan toe, waarop een van de rechters duidelijk geirriteerd zei dat ze kon ophouden zich steeds te excuseren. Iedereen begreep dat. Malika was op het hart gedrukt niet over het gebeuren te praten omdat ze nu medeplichtig was. Moppie begon eigenlijk meteen te dreigen. Er lagen een zwart en een zwart/bruin pistool op tafel. De gebeurtenissen hadden nogal indruk op haar gemaakt en had er later met Raymond nog over gepraat. Als ze er dan over doorvroeg had Raymond gezegd: 'Ben je van de politie of zo? Je vraagt zoveel.' Sowieso vond ze de familie Verbaan een vreemde familie omdat ze steeds dachten dat er afluisterapparatuur in huis was. Er werd dan vaak gefluisterd. Over de moeder van Raymond had ze geen goed woord over en noemde die een leugenaar als die zegt dat ze van niks weet. 'Ze weet alles', beweerde Malika. 'Gaaaaaaap !', klonk het toen in de microfoon. Malika zei: 'Sorry hoor, ik moest effe gapen'....... Toen het haar op een gegeven moment teveel werd riep ze: 'Dit begint me echt te irriteren, ben moe, krijg nou een beetje hoofdpijn van alles en wil gewoon naar huis. Ik ben geen robot, zeg.'

Op het laatst riep men Estrella Verbaan - de moeder van Raymond Verbaan - van de tribune op verzoek van het advocatenteam en nam plaats voor in de zaal. Mevrouw Verbaan komt uit Djakarta, Indonesië. Ze is een kleine, brildragende dame met zwart-grijs lang haar. Ze had al de hele dag stilletjes op de tribune gezeten en af en toe met haar advocaat buiten een sigaretje gerookt en overleg gepleegd. Na de belofte kon de ondervraging beginnen. Mr Janssen beet het spits af.
Advocaat: U heeft Malika gehoord.
Estrella Verbaan sr: Ja.
Adv: Klopt dit verhaal?
E.V: Nee.
Adv: De setting?
E.V: Nee.
Adv: Was Jesse in huis?
E.V: Nee.
Adv: Zeker?
E.V: Ja.
Adv: Kende u hem?
E.V: Ja, hij kwam mijn dochter Estrella wel eens halen, en Raymond.
Adv: Dat is erg anders dan Nasri verklaard, weet u waarom dat is?
E.V: Nee.
Adv: De Joegoslaven, kende u ze?
E.V: Ja.
Adv: Sliepen ze bij u?
E.V: Nee, mijn man was te ziek.
Adv: 1 nacht?
E.V: Nee, op nr 64, maar niet bij mij.
Adv: Geen vragen meer.

Daarna Mr. J.H. Kuijpers.
Adv: Bent u gebeld?
E.V: Ja.
Adv: Hoe ging dat?
E.V: Ben je blij zeker dat ie vrij is, kun je lekker verzorgen... Raymondje (zoontje van Malika) nam de telefoon over en zei dat ze moest ophouden de familie lastig te vallen.
Adv: Weet u of Moppie Malika heeft gevolgd?
E.V: Nee, weet ik niet.
Adv: Heeft ie gezegd, ik weet dat je de hoer speelt in de Poeldijkstraat?
E.V: Nee, ik weet dat niet. Ze was wel prostitué. Ze waren verslaafd.
Adv: Waren er vaak ruzies?
E.V: Nee, niet dat ik weet. Dat viel wel mee.
Adv: Is er verschil in pand.
E.V: Ja, de ene heeft een tuin, de andere een balkon.
Adv: Waarom kregen ze onderdak bij uw zoon.
E.V: Nee, ik weet van niks.
Adv: Waren er problemen met Estrella?
E.V: Niet dat ik weet.
Adv: Wanneer hoorde u dat ze vermoord waren?
E.V: Met Opsporing Verzocht.
Adv: Heeft u samen met Malika kleding weggegooit met de auto?
E.V: Waarom zou ik überhaupt met haar in de auto zitten?
Adv: En uw opmerking dat ze terug waren naar Joegoslavië
E.V: Dat weet ik niet, dat zal ik toch niet gezegd hebben...

Wordt vervolgd....

Door Bondtehond

donderdag 24 september 2009

‘De belangrijkste vraag is waarom, waarom, waarom?’

Het was vandaag een lange zit in de extra beveiligde rechtbank 'de Bunker' te Osdorp. Niet alleen de bij tijd en wijle zeer weerbarstige getuige Malika Nasri toonde steeds sporen van vermoeidheid, iedereen had daar tegen het einde van de dag wel last van. De dag begon meteen al met een verzoek van deze ex-vriendin van Raymond Verbaan. De getuige Malika Nasri wenste op geen enkele wijze geconfronteerd te worden met de verdachten Moppie Rasnabe en Jesse Remmers. De barbecuemoord heeft welliswaar al 16 jaar geleden plaatsgevonden, en Malika schijnt nogal veranderd te zijn in uiterlijk volgens haarzelf en het O.M, desondanks wilde ze niet oog in oog komen te zitten met degenen die haar zoveel jaar geleden bang hadden gemaakt. Ze wilde absoluut niet herkend worden, mocht ze de verdachten Moppie en Jesse ooit nog tegenkomen. Het O.M leidde met dit verzoek de procesdag in, nadat rechtbankvoorztter Lauwaars eerst iedereen welkom heette, o.a. de ouders van de doodgeschoten Salim Hadziselimovic, die uit Australië waren overgekomen om deze procesdagen bij te wonen en bijgestaan werden door een tolk.

 

Rond 4 uur 's middags kregen zij de gelegenheid voor een laatste woord tot beide verdachten, echter dat verliep anders. Alle raadslieden maakten nl bezwaar tegen het afschermen van de getuige Nasri. Ze wilden haar reacties kunnen waarnemen en vonden dat ook de verdachten recht hadden op een confrontatie met deze dame. Dit werd echter afgewezen, waarop Moppie, waarvan we toch hoge verwachtingen hadden na zijn eerdere aankondiging te zullen bewijzen dat ze loog, de zaal woedend verliet. 'Ik ga weg! Mevrouw Nasri heeft niets van mij te vrezen. Zo krijg ik geen eerlijk proces. Ik laat het verder aan Kuijpers over' zei Moppie en liet zich door twee parketwachten naar zijn cel begeleiden. Daar is ie de rest van de dag ook gebleven. Ondanks de pogingen van de advocaten, die een vrij recente foto op een laptop toonden aan Malika, met daaronder zelfs haar adres, kon haar niet vermurwen. Ze hield voet bij stuk. Er werd gekozen voor een tussenoplossing. Jesse moest een paar plaatsen naar achteren plaatsnemen en de raadslieden juist vooraan, zodat zij Malika wel in de ogen konden zien.

Er hing een duidelijk geïrriteerde sfeer tussen sommige advocaten en de getuige. Het viel op dat Malika om het minste of geringste op de kast sprong en zelfs tegen de rechters tekeer ging. Al na nog geen heel uur was het haar eigenlijk al te veel. Ze zuchtte en steunde en kon de vraagstelling niet waarderen. Dit leidde tot veel pauzes en andere onderbrekingen. Inhoudelijk zal ik ook pas later ingaan op hetgeen is gezegd vandaag. Simpelweg omdat er verschrikkelijk veel is gezegd en toch ook weer niet. Het meeste hebben we al eens gehoord en was een wat gedetailleerdere uiteenzetting van hetgeen eerder is verklaard. Malika was ongewild in de huiskamer terecht gekomen, waar oa Moppie, Jesse en Raymond net de liquidatie op de twee jonge Joegoslaven uit de doeken deden. Er lagen pistolen op tafel en toen Malika in de huiskamer verscheen, nadat ze geluiden had gehoord en was gaan kijken, het verhaal had aangehoord, werd zij min of meer bedreigd door Moppie dat ze haar mond moest houden. Jesse was ook hier de stille in het gezelschap geweest. Hij zei nooit zoveel. Ze vond Jesse wel de aardigste van de drie. Maar, had Raymond later eens tegen haar gezegd, vergis je niet, Jesse lijkt een stille, lieve jongen, maar als je praat schiet ie wel je kop eraf. Dit heeft Malika dus goed in haar oren geknoopt. Of niet, het is maar hoe je het bekijkt.

In ieder geval zag niemand Malika vandaag, echter horen deed iedereen haar goed. Ze kwam over aan de ene kant als een bijdehante tante, die zich niet het kaas van het brood liet eten, aan de andere kant sprong ze wel eens van de hak op de tak, sprak ze zichzelf tegen en kwam ze soms tot verbazingwekkende uitspraken die je meteen doet denken aan het chaotisch gedrag van een drugsgebruikster. Ze kon ook aggressief uit de hoek komen, vooral tegen Jan Hein Kuijpers, met wie ze bij de Rechter-Commissaris al bijna over de grond had liggen rollen, naar het scheen. Nee, die mochten elkaar niet.

De rechters hadden soms moeite haar te kalmeren, zeker aan het einde van de dag toen ze vernam dat de moeder van Raymond Verbaan ook op de publieke tribune zat. Bijna scheeuwend zei ze: 'Zit die hier??? Trut dat je er bent!! Neee! Ik ga naar Den Haag en krijg mijn kind te zien! Ze heeft hier niets te zoeken! Ik hoef u niet te zeggen dat ik dat wijf haat! Mevrouw Verbaan is gewoon een leugenaar!' De rechter maande haar tot kalmte waarna Malika zweeg. Van deze gelegenheid maakten de advocaten gebruik om een verzoek tot horen van mevr Estrella Verbaan sr, de moeder van Raymond Verbaan die dus op de tribune zat, en dit verzoek werd gehonoreerd. Echter eerst diende de beëindiging van verdere vervolging voor Raymond Verbaan wegens zijn progressieve spierziekte, de ziekte van Huntington. Zowel een neuroloog als de psychiater hadden rapporten geschreven waaruit bleek dat Raymond zijn eigen proces niet meer kan begrijpen en dat is wettelijk verplicht. Zo niet, heeft verdere vervolging geen zin. Dat mag zelfs niet volgens het Nederlands wetboek. Dit tot onbegrip en frustratie van de aanwezige ouders van Salim Hadziselimovic. Dit lieten zij duidelijk blijken door middel van het laatste woord. De tolk vertaalde de tekst die de emotionele heer Hadziselimovic oplas. Zij begon met een paar inleidende woorden, o.a. dat mijnheer een Koran tekst op las wat neerkwam op: God is groot.

Daarna stak de heer Hadziselimovic van wal: Eerst wil ik een opmerking maken. We hebben 17 jaar gewacht op dit moment. Ik vind het een schande dat het monster die mijn zoon heeft vermoord niet aanwezig is. Ik zal omschrijven hoe ik me voel. Als je een mens doodt, raak je de hele mensheid. Ons leven stortte in toen we hoorden dat onze zoon vermoord was. Hij zou 37 geweest zijn. Hij is echter maar 20 jaar geworden. Hij zei, ik wil niet schieten op mijn klasgenoten. We leefden met allerlei nationaliteiten. Zowel vanuit Duitsland als Nederland belde Salim ons vaker. Hij wilde naar Amerika. We hielden hem tegen en zeiden, Nederland is goed. Hij was een zeer goede zoon voor ons. Had prachtige cijfers, maar kon niet studeren omdat de oorlog uitbrak. Toen hij belde hebben we hem afgeraden terug te komen omdat het leger meerdere keren aan de deur kwam. Achteraf was alles beter dan hoe het hier is afgelopen. Zijn leven is afgelopen op het moment dat het juist had moeten beginnen. We hebben na een zoektocht over de hele wereld pas in 1997 gehoord hoe het was afgelopen met Salim. Met name ook onze dochter, die van verdriet is gestorven, heeft over de hele wereld gezocht naar haar broer. Ze hadden een goede band. Ze is van verdriet dood gegaan om haar broertje. In '97 kregen we bericht van iemand dat hij dood was. Moeder en vader Verbaan hadden ons telefoonnummer. Ze hadden ons kunnen bellen, maar hebben dat niet gedaan. We hadden zoveel vragen. De belangrijkste vraag is, waarom, waarom, waarom ?


Dat deze verdachten zwijgen is onbegrijpelijk. Ons leven is kapot gegaan. We hebben in Australië een aardig sociaal netwerk, maar we gaan nooit naar verjaardagen of andere bijeenkomsten. We weten niet hoe met het geluk van anderen om te gaan. De wens is om te weten waarom hij dood moest. Waarom moest onze jongen dood. We zouden van deze monsters willen weten waarom? Ik sta erop dat ze het zeggen. Waarom? Deze hele komedie van de rechtbank en mensen die doen alsof er niets gebeurt is. We hebben jarenlang gehoopt dat het niet waar is. De manier waarop hij vermoord is, is niet te bevatten. De indruk is dat ze het niet gedaan hebben om de sporen uit te wissen, maar voor de lol. In onze ogen zijn het monsters. Zelfs beesten! Te min voor beesten. Als ze een straf krijgen is zelfs de zwaarste straf niet genoeg. Zelfs levenslang is niet lang genoeg. Ik kan niet accepteren dat het proces tegen Verbaan beëindigd wordt, ook al is hij ziek. Toen was ie niet ziek. Hij heeft ons leven kapot gemaakt. Daarom kunnen wij niet accepteren dat het proces beëindigd en moet hij net als alle andere monsters veroordeeld worden.Ik wil de rechtbank bedanken voor de gelegenheid te kunnen spreken. Het was een zeer lieve jongen.


Voorzitter Lauwaars sloot af met de mededeling dat zolang de verdachten nog niet veroordeeld zijn, zij onschuldig zijn, hoe moeilijk dit is ook te accepteren voor de ouders.....

Morgen meer, o.a. het verhoor van de moeder van Raymond Verbaan.

Door Bondtehond

woensdag 23 september 2009

'Het zou een ideale kroongetuige zijn'

'Kan iemand effe 5 ruggen naar die kankerhoer brengen, dan houdt die tenminste ook haar bek dicht', had Moppie Rasnabe gezegd tegen zijn broer Youssef in een telefoontje dat getapt werd door de Nationale recherche. Youssef had vooraf gezegd: 'Hij heeft bekend dat hij het alleen heeft gedaan' Officier van justitie Nanette van Ditzhuyzen las enkele flarden voor uit het tapgesprek.Op dat moment zat Moppie gedetineerd in een Huis van Bewaring. Die 5000 moest door ene Mark, waarvan het O.M later heeft uitgezocht dat het een advocaat is, naar Estrella Verbaan worden gebracht. Tijdens een volgend getapt gesprek drukte Moppie Youssef nog eens op zijn hart dat geld snel naar Estrella te brengen. Youssef antwoordde: 'Ik wil er niks mee te maken hebben pik.' Moppie: Laat Mark er dan heen gaan. Heb je het niet? Geef dan maar 3, of geef hem anders 1000 of zo, of geef 500 om op vakantie te gaan. Weer een gesprek later zegt Youssef: Ik heb begrepen dat Mark dat ene heeft gedaan.



Moppie: Waarom hebben ze mijn ex wel opgehaald?
Youssef: In de hoop dat ze wat zegt....
(Estrella was eens opgehaald, maar had tot dan toe haar mond nog dichtgehouden)

Over deze tapgesprekken had een rechter een aantal vragen aan Moppie:
Nu we u dit gesprek hebben voorgehouden, kunt u zeggen waarom die 5000 naar Estrella toe moest?
Moppie: Ik heb het toch niet gegeven.
Rechter: Het lijkt toch niet of u het zomaar geeft.
Moppie: Ik heb het niet gegeven.
Rechter: U heeft ze niet gegeven die 5000 euro, maar waarom wilde u die 5000 naar Estrella toe?
Moppie: Ik wilde er niets mee.
Rechter: Waarom begint u over een bekentenis als u er niets mee te maken heeft?
Moppie: Ik bedoelde er niets mee.
Rechter: Waarom praatte u erover met u broer?
Moppie: Als het in de media staat.... De hele media stond er vol mee. Iemand had een bekentenis afgelegd. Het stond in alle kranten en bladen. Als je vanavond op Crimesite leest, staat het er op.
Rechter: Ik lees de media ook, maar zeg niet tijdens de koffie tegen mijn collega dat meneer Verbaan het alleen heeft gedaan. Ik knoop daar ook geen gift van vijfduizend euro aan een ex aan vast....

Moppie bleef verder zwijgen. De indruk bestond dat Moppie hier toch enigszins moeite had zich hier uit te praten.Hij vertelde nog wel dat hij zou bewijzen dat hij er niets mee te maken heeft en dat Malika Nasri dingen uit haar duim zoog.
Rechter: Hoe gaat u dat bewijzen dan? Donderdag?
Moppie: Ja.
Rechter: Hoe dan?
Moppie mysterieus: Dat is een verrassing. Ik heb nog nooit bij haar in huis gezeten. Weet u de reden dat we geen vrienden waren?
Rechter: Nee.
Moppie: Dat hoort u dan nog. Heb haar de 1e keer een hand gegeven. Dat was de zwartste dag van mijn leven. Donderdag vertel ik het, dan hoort u het.

Over die avond in Rotterdam in de Kuip, waar Ajax won van Feyenoord, wilden de aanklagers nog wat vragen stellen.
Officier van justitie: Wat voor auto had u toen?
Moppie: Met mijn BMW of Mercedes. Ik reed meerdere auto's.
OvJ: Wat was de uitslag?
Moppie: We hadden gewonnen, ik geloof met iets van 6:1 of zo.
OvJ: We hebben het uitgezocht, het was met 5:0, de aanvangstijd was van 17:00.
Hoe kwam u aan de kaartjes?
Moppie: De kaartjes had ik via jongens in Rotterdam gekocht. Niet bij de harde kern, dat durfte ik niet.

OVJ: Over die sexclubs waar u kwam, waren dat bekende?
Moppie: Meestal bij Mayfair of White's
OvJ: Bleef u daar dan of nam u vrouwen mee?
Moppie: Soms kun je ze meenemen. Ik nam wel vaker 2 of 3 vrouwen mee naar een hotel na een wedstrijd. Ik heb mischien wel mijn halve leven daar gewoond. Rond 10 uur beginnen ze te springen.
OvJ: U was toch bij Sanny Lampie? (een voetbal-kennis van Moppie, die kan bevestigen dat Moppie in Rotterdam bleef)
Moppie: Dat was na de club.
OvJ: Waar sliep u toendertijd meestal.
Moppie: Bij Henk Rommy, maar die ging bijna om de twee weken wel op vakantie en dan sliep ik ergens anders. In die tijd had je de Gaultier-feesten, die stonden bekend als de beste party's, daar gingen we vaak heen toendertijd.

's Middags kwam Peter La Serpe getuigen. Dat kwam voornamelijk neer op het bevestigen van zijn eerdere verklaringen.
Rechtbankvoorzitter Lauwaars heette La Serpe welkom: Mijnheer La Serpe, goeiemiddag. U bent hier voor de zaak Tanta, de barbecuemoorden met een nare bijnaam. U heeft uitgebreid verklaard op 2 december 2008 in bijzijn van de raadslieden bij de rechter-commissaris. Wat herinnert u zich over deze zaak?
La Serpe: Wat ik mij herinner is wat Jesse mij vertelde in Wolvenplein. Bob Bonhof was erbij. Ik maakte een opmerking dat het om 2 Italianen ging. Jesse zei: ik zal het toch wel weten.
Dat was de 1e toespeling.
Rechter: U stelde geen gedetailleerde vragen, maar Jesse vertelde dit toch?
La Serpe: Jesse had ook behoefte wat te vertellen.
Rechter: Wat vertelde hij?
La Serpe: De 1e keer dat mensen in brand gestoken werden. Dat het goed was voor zijn carrière. Ze zaten op hun knieën en zeiden, Why? why? Why? en Let's talk. Jesse zei, Too late! en schoot. Freek en Moppie waren erbij betrokken. Die jongens wilden Moppie liquideren. Jesse zei, maak maar een afspraak.
Rechter: U lijkt terug te komen op de betrokkenheid van Stevens?
La Serpe: Van Stevens weet ik dat hij van alle liquidaties weet. Van Moppie kan ik niet met zekerheid zeggen dat hij erbij was. Jesse uiteraard ook. En het motief kan ik niets over zeggen.

Later:
Rechter: Hoe zou je Moppie plaatsen?
La Serpe: Er zijn veel mensen die bang zijn dat hij gaat praten. Hij kent veel mensen, heeft veel contacten. Hij is een 'Fulltime-criminal' Jesse en ik noemden hem de slimste dommerik die we konden. Steeds bij grote zaken ontsprong hij de dans. Het is een vis in het water in het millieu. Lachend: Het zou een ideale kroongetuige zijn.....

Het verhoor van La Serpe duurde vandaag niet erg lang en het vuur werd hem vandaag niet na aan de schenen gelegd. Hij mocht weer vertrekken. Donderdag is het verhoor van Malika Nasri.

Door Bondtehond

dinsdag 22 september 2009

Moppie Rasnabe op praatstoel

Het deeldossier Tanta, ook wel de barbecuemoord genoemd, stond vandaag op het programma in de Bunker te Osdorp. De moord op de 22-jarige Salim Hadziselimovic en 19-jarige Djordje Ilic vond plaats in de nacht van 31 Maart op 1 April 1993. De politie vond op 1 April de lichamen van de twee Joegoslaven in een uitgebrandde auto op een parkeerplaats bij de Oudekerkerplas in Ouderkerk aan de Amstel. Jesse 'Jessy' Remmers, Mohammed 'Moppie' Rasnabe waren als enige verdachten aanwezig en zaten vooraan in de beveiligde rechtszaal naast hun raadslieden. Raymond Verbaan, de derde verdachte, is vrijgelaten vanwege detentieongeschiktheid omdat hij zeer ziek is. Hij lijdt nl aan de ziekte van Huntington en heeft constant verpleging nodig. 's Middags kwam ook Peter La Serpe voor de rechtbank om te getuigen vanuit het gepanserde getuigen-hokje. Als vanouds hield Jesse Remmers zijn kaken stijf op elkaar, echter Moppie Rasnabe zat vandaag duidelijk wel op zijn praatstoel, maar daarover later.



Allereerst las een van de rechters bijzonderheden en verklaringen op over de liquidatie van de twee vrienden, ook wel 'Sjors en Sonny' genoemd. Zij hadden tegelijk met Raymond Verbaan in detentie gezeten, daar kenden zij elkaar van. Aanvankelijk had Raymond Verbaan hen na die detentie alleen hotelovernachtingen aangeboden bij de familie Verbaan in huis.

Samengevat: Er worden daarover door een aantal getuigen/betrokkenen verschillende verhalen verteld. Zo is er ene meneer Kok, een man die al 10-12 jaar bevriend is met Raymond Verbaan, die beweert dat Raymond met de twee Joego's in zaken zou gaan. Een grote inbraak, overvallen en drugshandel werden genoemd. Verbaan zou de twee Joegoslaven echter bedrogen hebben. Sjors en Sonny zouden daar de zus van Raymond, Estrella Verbaan, de schuld van hebben gegeven. Ze zouden van plan geweest zijn haar te verkrachten en in elkaar te slaan. Raymond zelf, die de dubbele moord geheel op zich heeft genomen en daarover verklaarde dat hij in zijn eentje de twee zou hebben doodgeschoten, maar overigens niet geloofd wordt door het O.M, zegt hierover: Sjors en Sonny wilden mij doodschieten, mijn zus terroriseren en pesten. Het had niets met geld of drugs te maken. Ze zouden mijn zus aanranden, maar het is hen niet gelukt mijn zus te verkrachten. Ik heb Sonny toen in elkaar geslagen. Moppie en Jesse waren toen ook boos en sloegen ook.

Dan is er een ex-vriendin van Raymond, ene Malika Nasri, een verslaafde prostitué, die beweert dat Jesse Remmers en Moppie Rasnabe Sjors en Sonny hebben doodgeschoten. Ze zou dit gehoord hebben, als eerste van Raymond, als tweede van Moppie. Deze Malika komt hier donderdag over getuigen voor de rechtbank. Ene Willem Peters, ook een ex-vriend van Malika, verteld zelfs dat Malika waarschijnlijk ook bij de barbecue-moord is geweest. Ze kon hem nl. zoveel details vertellen dat Peters dat dan maar aannam. Malika, Estrella en Raymond Verbaan hadden een keer een rollenspel gespeeld bij Verbaan thuis. Malika zou hebben voorgedaan hoe ze deden vlak voor de liquidatie. Malika ging liggen en Raymond had boven haar gestaan en zogenaamd geschoten. Volgens Peters was Raymond samen met een 2e man. Die 2e man wou 'er ook een doen'.

Malika is volgens hem 'knettergek geworden' nadat het gebeurd is. Ze was agressief, had nachtmerries en kon niet meer slapen. Peters heeft ooit een gesprek gehad met Peter R. de Vries, echter die wilde niets doen met dit verhaal zonder dat Malika daarover gehoord kon worden. Uiteindelijk zijn Peters en Malika op slechte voet uit elkaar gegaan, aldus de rechter. Volgens Malika waren Raymond, Moppie en Jesse met z'n drieën geweest. Raymond en Moppie hebben geschoten. Jesse weet ze niet zeker. Ze zegt: 'Raymond liegt als ie zegt dat ie alleen was.' Het ging over een geldtransport of drugs. Over haar wordt gezegd dat ze fantaseert door de moeder en de zus van Raymond. Ze is zwaar verslaafd, en is er vandoor gegaan met het kind van Raymond en haar.

Moppie kon reageren op Malika haar beweringen. Dat deed hij tot ieders verbazing uitgebreidt en las voor uit eigen aantekeningen: In 1991 heb ik Estrella leren kennen. Ik kwam erachter dat ze een broer had die vastzat. Ik vroeg mij af 'Wat is dat voor verhaal?' Ben toen eens achter haar aangereden en heb gezegd 'Luister je werkt gewoon als straatprostitué...' Er is toen ruzie geweest tussen de moeder van Raymond, Malika en Estrella. Malika was toen zwanger geraakt van Raymond in 1994. Daarvoor had ik haar nooit ontmoet. Malika werkte als straatprostitue. Dat was de reden dat ik haar niet wilde ontmoeten. Ik kwam in (sex-) clubs over de hele wereld, maar zij was de eerste straatprostitué die ik leerde kennen. Een moslim-vrouw die verslaafd was en als prostitué werkte, ik had dat nog nooit eerder meegemaakt. Ik heb, omdat ik geen keuze had, uit respect voor haar vader en moeder die mensen ontmoet omdat ze zwanger was. Ik kwam wel op nr. 64, maar nooit als Malika daar was. Dat vermeed ik. Ik wilde niet met een moslimvrouw die de hoer speelde en drugs gebruikte in een huiskamer zitten.

Op deze manier probeerde Moppie de verhalen van Malika over zijn betrokkenheid in 1993 te ontkrachten simpelweg omdat hij Malika nog nooit had ontmoet voor 1994. Malika horen we dus donderdag daarover getuigen. Zo had Moppie ook een alibi voor de avond van de dubbele moord. Samengevat komt dat op het volgende neer: Ik ben goed bevriend met Gilbert Rommy. Die reed in die week een knalgele Porche van 300.000 euro total loss tegen een muur in Utrecht. Hij was toen 19-jaar. Dat is nog op tv geweest. Hij belde mij daarover en ik weet zeker dat ik toen in Rotterdam was bij de wedstrijd Feyenoord-Ajax in de Kuip. Ik ging naar bijna alle wedstrijden toentertijd. Daar moeten beelden van zijn. Mijn advocaat Mr.Kuijpers is daar nu mee bezig. Dus zo herinner ik mij voor 100% dat ik toen in Rotterdam was. Dat lag ik te prakizeren in mijn cel. 2 April was Gilbert nl. jarig en zo weet ik het nog. Gilbert kreeg op zijn verjaardag een wijnrode BMW 325 van 150.000 als kado van zijn vader, Henk Rommy. In Rotterdam kom je niet na de wedstrijd zomaar weg, zeker niet als er iets gebeurt na de wedstrijd. Ze laten supporters niet meteen het stadion uitgaan.

De rechters en de officieren vroegen stevig door over deze avond. Het O.M had haar huiswerk ook gedaan, aangezien er lijsten waren opgevraagd bij de KNVB met tijden van wedstrijden in de Kuip. Op 31 Maart was de wedstrijd om 17:00. Dit verschilde veel met de herinneringen van Moppie, die zich ongeveer 19:30 - 21:00 in herinnering had. 'Dat scheelt maar liefst 4 uur', merkte voorzitter Lauwaars op. 'Ik begrijp werkelijk niet goed waarom u daar dan niet over doorvraagt, dus doe ik het dan maar' vervolgde hij min of meer gepikeerd tegen de officier van justitie. 'Dit was 's middags, roept dat andere herinneringen bij u op? ' Moppie: Ik hoor het u zeggen, maar dit herinnerde ik mij zo, als het vroeger is geweest zal dat wel. Maar je bent sowieso niet snel Rotterdam uit, ook al was het eerder dan ik mij herinnerde. Ik ben ook bij een club geweest na de wedstrijd, waarschijnlijk Mayfair of White's. Dat deed ik wel vaker na de wedstrijd, dan nam ik 3 vrouwen vandaar mee naar een hotel...... Ik ben ook blijven overnachten bij een vriend, ene Bob.

Daar had de officier van justitie wel wat vraagjes over na de pauze. Mijnheer Rasnabe, u verteld over exclusieve club-bezoekjes, waar betaalde u dat eigenlijk van?
Moppie: Daar zit ik hier niet voor. Sorry, ik word beschuldigt van moord.
Officier: Heeft u in drugs gehandeld?
Moppie: Ik heb geen drugs gehandeld.
Officier: Heeft u geld wit gewassen?
Moppie: Als ik witwassen ten laste krijg, beroep ik mij op mijn zwijgrecht.

Jesse bleef stil. Op de vraag of hij nog wat op te merken had antwoorde hij: 'Ik wil alleen zeggen dat ik mij op geen enkele wijze aan een misdrijf heb schuldig gemaakt en wens mij te beroepen op mijn zwijgrecht.'
Moppie zat een keer aardig klem tijdens een ondervraging over een tapgesprek. Daarbij kwam hij bijna niet meer uit zijn woorden.

Daarover, de getuigenis van Peter La Serpe, en de keer dat Moppie Crimesite noemde in de rechtszaal, morgen meer....

Door Bondtehond

zaterdag 12 september 2009

'Zijn er alternatieve scenario's mogelijk?'

Als je het liquidatieproces volgt vanaf de publieke tribune en je hoort verschillende verhalen over de toedracht van een bepaald misdrijf, kun je daar zelf beelden bij gaan denken. Dat is ook meteen het gevaar in zo'n belangrijk proces. Of juist de bedoeling. De advocaten doen er alles aan om die beelden te beïnvloeden, dat is ook hun werk. De andere kant van de medaille bekijken. Zijn er alternatieve scenario's mogelijk? Had die ene figuur niet ook een motief? Was dat niet de ware reden om iemand te liquideren, of juist dat ene ogenschijnlijk onbelangrijke detail? Ook, of juist vooral, in het liquidatieproces wordt je nogal eens op een ander been gezet. Ligt het niet aan een kroongetuige die veel belang heeft bij een goede afwikkeling van de door hem als waarheid gepresenteerde verklaringen, dan ligt het wel aan de geslepen raadslieden die steeds weer een tandje bijzetten ter verdediging van hun cliënten. Het kan in deze fase nog alle kanten op in de meeste gevallen.



Neem nou afgelopen week. Ook met betrekking tot de liquidatie van Tonny van Maurik zijn er verschillende scenario's denkbaar. Al dan niet bewust in het proces gebrachte varianten passeerden de revue. Vaak komt Pinny Song daar in voor, maar er zijn ook andere mogelijkheden kwa eventueel motief die plausibel klinken. Het staat daarom nog helemaal niet vast dat motief en opdracht voor de liquidatie alleen bij Pinny Song gezocht moet worden.

Enkele van de voorbij gekomen mogelijkheden:

- Pinny zou afgeperst en in elkaar geslagen worden door Tonny van Maurik. Anders zou Tonny haar man doodschieten. Tevens wilde Tonny dat ze zou stoppen met haar werk in de Stoofsteeg. Pinny zou haar geld dus op een of andere manier aan Tonny zijn kwijtgeraakt. (Iemand zegt oa: 500.000 in 12 jaar verdienen en dan in een tijd van een paar maanden 'weggepoetst' worden, nog klappen krijgen ook, als dat geen reden is om iemand dood te schieten.....)

- Er zouden aandelen aan toonder gestolen zijn van een 'kut-Marokaantje', volgens ene Peter Ter Wolde, die Moppie Rasnabe op Ibiza had ontmoet. Moppie zou Tonny daarom omgelegd hebben. Moppie sliep toendertijd wel eens op de woonboot van Pinny.

- Er zouden aandelen aan toonder met een waarde van 30 miljoen gepikt zijn die gekocht waren door Tonny in zijn sportschool. Die zouden worden verzilverd door een Belg met een hoge functie bij een bank, een klant van Pinny. Tonny kon erachter komen dat dit onzin bleek te zijn. De deadline was 18 April, de dag voor de liquidatie

- Tonny Visser, de man van Pinny, zou Tonny van Maurik bedreigd hebben dat hij van zijn vrouw af moest blijven. Een ex-vriendin van Tonny (getuige 18) zegt daarover: Tonny ging met de vrouw van een ander en moest daarom dood.

-Henk Orlando Rommy komt in beeld als mogelijke opdrachtgever na verklaringen van Peter La Serpe. Er worden ook een telefoon en semafoon aangetroffen bij een huiszoeking in de slaapkamer van Rommy. Er is kort na de liquidatie contact gezocht met nummers behorende bij deze telefoon/semafoon. La Serpe beweert dat 150.000 van Rommy aan Jesse en Moppie is betaald voor deze liquidatie.

De hele week zat Pinny links vooraan naast haar raadsman Mr. H. Brander en beriep zich voornamelijk op haar zwijgrecht, net als de meeste verdachten. Alleen vrijdagmiddag kwam zij toch nog even aan het woord. Ze had behoefte even wat te zeggen ivm de telecompresentatie en taps die volgens haar verdraait zijn, tenminste wel verkeerd geïnterpreteerd en in de verkeerde context geplaatst.

Het ging om een gesprek tussen haar en haar zuster over gearresteerde personen. Er zou zijn gezegd: Nou hadden ze de daders, hup 15 jaar, worden ze weer vrijgelaten......
Pinny Song: Ik heb met mijn zusje zitten praten. Ik bedoel over die jongens. Ik las in de krant, 'moordenaars gepakt', maar iedereen liep gewoon nog vrij rond. Het ging toch om iets waar 15 jaar straf op staat. Het is gewoon verkeerd uitgelegd, in de verkeerde context geplaatst. Ik heb aan mijn zus uitgelegd dat het sensatie van de media was.
Rechter: Het gaat toch om wat u gezegd heeft?
Pinny: Ja, maar het is anders bedoeld.
De Officier van Justitie vroeg: Kunt u dan uitleggen waarom u moet huilen in een telefoongesprek, wanneer u het hoort?
Pinny: Tja...(stilte) Ik wil dat eerst met mijn advocaat Dhr Brander overleggen.
Officier van Justitie: Het komt authentieker over als u nu gewoon wat zegt.
Pinny twijfelde maar zei toen toch: Toen ik aangehouden werd op 5 Augustus werd gevraagd: Weet je wie is aangehouden? Dat ging over een ander. De zoon van Johan Cruijff werd aangehouden, in België. Ik ken hem goed en vond het heel erg dat hij in de gevangenis zat.
De 2e waar het over ging was de vader van Jesse. Die was toen ook net aangehouden.
Het werd ter kennisgeving aangenomen, maar niet verder op doorgegaan.
Rechter: Er is een hypothese dat er eerst een poging gedaan zou worden op station Breukelen, kunt u daar iets over zeggen?
Pinny: Ik beroep mij op mijn zwijgrecht.

Mr. H. Brander vroeg gezien die andere mogelijke varianten, en de gevonden telefoon + semafoon bij Henk Rommy, in samenhang met uit de telecompresentatie gebleken telefoontjes op de avond van de liquidatie, de voorlopige hechtenis van Pinny Song op te heffen.

De rechtbank oordeelde echter anders. Rechtbankvoorzitter Lauwaars zei: Het zou een voorschot op het eventuele gebrek aan bewijs zijn en daar willen we ons nu nog niet over uitspreken. Dat kan niet. Bij Dhr Ali Akgün hebben we geen uitleg gegeven en dat doen we nu ook niet. Hiermee wijzen wij het verzoek tot opheffing voorlopige hechtenis af.

Door Bondtehond

vrijdag 11 september 2009

'Wie zou de opdrachtgever geweest zijn?'

Volgens Peter La Serpe, die vandaag weer aanwezig was om te getuigen, kwam Jesse Remmers 8 van de 10 keer als de celdeuren open waren in Huis van Bewaring Het Wolvenplein te Utrecht bij hem op cel zitten. Toen een van de Advocaten vroeg naar de setting antwoordde hij 'Jesse waarschijnlijk op de rand van het bed'. De advocaat keek verbaast. 'Ja... u vroeg om de setting', vervolgde La Serpe. Hij werd op dat moment ondervraagd door een van de advocaten in de zaak rond de liquidatie van Tonny van Maurik. Toentertijd zaten Jesse Remmers, Peter La Serpe en Freek Stevens tegelijkertijd gedetineerd in het Wolvenplein. Volgens La Serpe gingen zij alledrie met elkaar om. De ene keer sprak La Serpe met Jesse alleen, de andere keer met Freek. Veel losse flarden uit zijn belastende verklaringen werd nog eens opnieuw over doorgevraagd. Zo vroeg een van de rechters nog eens hoe Jesse zich had voorgesteld aan La Serpe.


Compositietekening: verdachten liquidatie Tonny van Maurik

'Als een liquidator', antwoorde La Serpe.
Rechter: Vroeg u toen, hoe is het om iemand te liquideren?
La Serpe: Nee, ik vroeg, hoe voelt het om iemand dood te schieten. Jesse en Freek waren op mijn cel en toen vertelde hij het. Het zou de eerste keer geweest zijn dat hij iemand had doodgeschoten. Later begreep ik dat dit toch iets anders lag. Ik weet niet precies wat Freek gedaan heeft. Hij was de chaufeur van de combo waarin ze zaten. Wel weet ik dat Jesse vertelde dat Freek bang was. Freek bleef zitten, Jesse stapte uit en heeft geschoten.
Rechter: Freek was bang?
La Serpe: Ja, dat vertelde Jesse.
Rechter: En Jesse zou dat heel koel hebben gedaan?
La Serpe: Ja, daar staat me wel iets van bij.
Rechter: Met wat voor wapen? Dat zou een Uzi geweest zijn?
La Serpe: Weet ik niet meer, maar als ik dat verklaard heb, zal dat wel.
Over Stevens na die detentie in Utrecht:
Rechter: U ziet de verdachten zitten, is dat Stevens?
La Serpe: Ja, hij is erg veranderd maar het is hem wel.
Rechter: U heeft wel eens gesproken met Stevens.
La Serpe: Ja, in de auto, we gingen naar Leeuwarden.
Rechter: U schijnt het over stoppen gehad te hebben?
La Serpe: We hadden het erover dat hij een ander leven wilde.
Rechter: Een ander leven?
La Serpe: Freek realiseerde zich dat het kringetje te zwaar was voor hem.
Rechter: Hoe moet ik dat zien?
La Serpe: Freek kan een fiets stelen, maar liquideren kan ie niet. Er lopen in het milieu mensen rond die crimineel zijn, maar ook die criminele dingen doen maar geen crimineel zijn. Hij liep in een kringetje waar ie niet wilde zijn.

Rechter: Wie zou de opdrachtgever geweest zijn?
La Serpe: Mij staat bij Henk Rommy. Moppie en Jesse zouden voor Henk een moordcommando vormen. Voor 150.000 gulden. Jesse heeft  op een moment 150.000 gevangen. Hij vertelde dat hij in het Okura zat in het raam op 22-hoog een beetje te snuiven en over de stad te kijken. Ik weet zeker dat hij die 150.000 van Henk Rommy heeft gehad.

Rechter: Komen we op mijnheer de Boer.
La Serpe: Ik heb hem een keer gezien.
Rechter: Herkent u hem?
La Serpe: Ja, enigzins.
Rechter: Het is het neefje van mijnheer Remmers, wat kunt u daar over vertellen?
La Serpe: Jesse vertelde dat zijn neefje mee ging een keer. Nan-Paul was aan het praten met mensen omdat hij er niet mee om kon gaan. Jesse vroeg me toen eens met hem te praten. Later had Jesse met hem gepraat en hij bleek er toen wel weer mee om te kunnen gaan.
Rechter: Was het een soort Scientology-techniek?
La Serpe: Dat is een zwaar woord. Het is meer een gesprek van man tot man, met een advies.

Rechter: Vertel eens over dat kringetje?
La Serpe: Ik beschrijf eerst het kringetje: Sjarl de Groot (Charles de Groot - red.) , Jesse, Gilbert, Moppie, Freek... 
Ze wisten van elkaar waar ze mee bezig waren. Het was allemaal wat groter dan overvalletjes plegen en drugs. Jesse en Moppie zijn vrij jong met elkaar omgegaan op het verkeerde pad.
Rechter: U vertelde over die 150.000. Weet u zeker dat dat bij die liquidatie hoorde?( van Maurik - CsRed)
La Serpe: Ik weet het niet meer zeker. Heb het van horen zeggen en het begrepen dat het iets anders lag allemaal in verloop van tijd.
Rechter: Wist Freek wat de bedoeling was?
La Serpe: Kan me niet voorstellen dat als iemand met een Uzi op schoot naast je zit, je niet weet wat er gaat gebeuren. Ja dus.

Een advocaat nam het over.
Advocaat: U heeft gesproken over Sjarl de Groot en Gilbert Rommy. Kunt u zich nog anderen herinneren?
La Serpe: Dave en Andy Remmers, Freek, Moppie, Sjarl de Groot en Gilbert , dus...  Sjarl heb ik in '99 leren kennen toen Jesse net vrij was. Toen ben ik te weten gekomen dat Sjarl wetenschap had van liquidaties. Ik ben ooit eens bij Gilbert thuis geweest. Ik heb Gilbert voor het eerst ontmoet op bezoek in de Bijlmer-Bajes bij Jesse.
Advocaat: Kende u ze nog ergens anders van?
La Serpe: Ben wel es met Sjarl op stap geweest.
Advocaat: U heeft gezegd dat Jesse en Moppie uitvoerders waren voor Henk Rommy....?
La Serpe: Liquidators.... Jesse het uitvoerende werk, Moppie deed het financiële gedeelte. Tussen hem en Moppie was hij de leider en hing Moppie erbij.
Advocaat: Hoe moet ik dat begrijpen dan?
La Serpe: Dat moet u aan Jesse vragen, als het afwijkt van wat ik eerder heb gezegd..
Jesse verbrak voor eens het stilzwijgen en zei bijna geaffecteerd: Dat zou dom zijn, aangezien zowel La Serpe als ik weten dat het niet waar is wat hij verteld. Dank u.

Wat volgde was een telecom-presentatie van het O.M.
Alle telefoongegevens werden gepresenteerd in een diashow op beeldscherm waarbij alle verdachten en advocaten plaatsnamen voor het grote scherm. Siegfried Saez, die de hele middag niet aan het woord kwam, ging zichtbaar met tegenzin ook voor het scherm zitten naast zijn raadsman. Waarschijnlijk had Dhr Saez geen idee waarom hij bij deze presentatie aanwezig was, aangezien er geen telefoon-gegevens van hem in de presentatie voorkwamen. Het ging meer om het Algemene gedeelte wat van belang was voor zijn zaak, legde de rechtbankvoorzitter uit, wat dat dan ook mocht zijn. Daar moest Siegfried het mee doen.

Er werden nummers genoemd die bij bepaalde telefoons of semafoons hoorden en plaatsen van masten welke aangestraald waren op 18, 19 en 20 April 1993, de dagen rond de liquidatie op 19 April.  Mooie presentatie, echter wat de bewijswaarde is, moet later echter nog blijken.  Verdacht zijn ze natuurlijk wel te noemen deze telefoonbewegingen in die bepaalde regio's op specifieke momenten. Opvallend was dat op 19 april ook twee keer gebeld is met nummers die hoorden bij een semafoon en een telefoon, die later bij Henk Rommy in beslag zijn genomen tijdens een huiszoeking, kort na de liquidatie op Tonny van Maurik.
Rechtbankvoorzitter Frits Lauwaars had nog een rake opmerking over deze presentatie: 'Enerzijds indrukwekkend, anderzijds griezelig dat dit zomaar kan,  zoveel jaar na dato.......'
Jesse wou er op dit moment niets over zeggen....

Advocaat Mr Brander deed aan het einde een verzoek tot opheffing voorlopige hechtenis van Pinny Song, echter dit werd afgewezen.
Daarover morgen meer, met nog wat passages uit 'Passage' ...

Door Bondtehond

donderdag 10 september 2009

'Als dat geen motief is om iemand dood te schieten'

Vandaag stond in het kader van het liquidatieproces de verhoren van de verdachten Pinny Song, Nampaul de B., Freek Stevens, Jesse Remmers en Moppie Rasnabe in het deel-dossier Opa, de liquidatie van Tonny van Maurik, op de rol. Morgen zal Peter La Serpe weer aanwezig zijn. Ook Siegfried Saez komt morgen i.v.m. een telecom-presentatie die twee uur zal gaan duren. Daarin speelt ook hij nl. een rol. Alle vandaag aanwezige verdachten beriepen zich voornamelijk op hun zwijgrecht. Dit soms tot ergenis van de rechters die de verdachten dan ook herhaaldelijk antwoorden op ogenschijnlijk niet de meest belangrijke vragen probeerden te ontlokken, echter zonder veel resultaat. Pinny Song, die vandaag vaak hoofdonderwerp van gesprek was, liet zich ook niet uit de tent lokken. Dit terwijl toch veel mensen uit haar omgeving verklaringen hadden afgelegd over haar.



Met name daarom, zo merkte een van de vrouwelijke rechters op, leek het verstandiger toch in gesprek te gaan met de rechtbank. 'Dat u zwijgt is op z'n minst opvallend te noemen', vervolgde de rechter. 'Het gaat om een moord van iemand waarmee u een relatie had. U hield van hem, verklaarde u.' Helaas, Pinny bleef zwijgen.

Verdachte Freek Stevens vond het zelfs vervelend om morgen ook te moeten verschijnen, 'Omdat dat een beetje slecht uitkomt i.v.m. met mijn werk'. 'Tssss, alsof het niet om een moordzaak gaat', merkte iemand op de publieke tribune smalend lachend op. 'Mijnheer Stevens er ligt een zware zaak tegen u', merkte een van de vrouwelijke rechters op.Toen Freek later ook nog zei 'Ik ben toch niet verplicht om te verschijnen?', kwam dit zelfs te staan op een stevige opmerking van de rechtbankvoorzitter. 'Mijnheer Stevens, u zit hier niet voor een Politierechter-zaakje, en kan u zelfs vertellen dat wanneer u niet was verschenen dat wij daar dan wel voor gezorgd hadden. Morgen bent u er ook.'

Allereerst werden de aanklachten voorgelezen en ook enkele details die betrekking hebben op de liquidatie van Tonny van Maurik. Van Maurik is van dichtbij door het (voor)hoofd geschoten. Er zijn door verschillende getuigen twee personen bij het Altea Hotel gezien. Een taxichaufeur was aan komen rijden, zag de twee bij een busje staan en dacht eerst dat die twee klanten konden zijn. Later heeft de chaufeur beschrijvingen gegeven van deze twee personen. De eerste was tenger, lichtgetint en had een staartje met een geel elastiekje. De tweede had een boller, iets ronder gezicht, bredere lippen, was kortgeknipt en had wat afstaande oren. Waarop de rechter tegen Jesse Remmers zei: 'Ik ga u niet vragen of ik uw oren mag zien'. En tot Rasnabe: 'Er is toen wel eens gezien dat u uw haar in een staartje droeg met een geel elastiekje.' Beide verdachten zwegen. Remmers en Rasnabe zijn later gearresteerd i.v.m. herkenning door een bewaarder in het HvB waar Greg Remmers gedetineerd zat. Daar waren beiden op bezoek bij Greg. De bewaarder had na een uitzending van Opsporing Verzocht overeenkomsten gezien met deze twee verdachten. Tijdens een Oslo-confrontatie werden beide verdachten echter niet herkend en werden ze weer vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs.

Een andere getuige was een hotelmedewerker van 21 jaar. Deze had op de 1e verdieping gestaan van Hotel Altea en had gezien wat er gebeurd was, alhoewel hij eerst verklaarde niets te hebben gezien. Deze jongen is vlak na de liquidatie op weg naar huis nl. klemgereden door twee figuren die hem een pistool in zijn nek hadden geduwd. Daardoor was de jongen doodsbang geweest en had expres verkeerde signalementen doorgegeven aan de politie van de twee die in de auto zaten. De ene had een snor, wat later niet zo bleek te zijn. Hij had hen alleen op de weg gezien. Veel later heeft de jongen alsnog goede signalementen gegeven, o.a. van iemand met een Oosters of Chinees uiterlijk. In de tijd vlak na de ontmoeting met de twee in de auto was hij paranoia geweest. Hij sliep zelf een tijdje in het hotel omdat hij bang was thuis te slapen. Hij had de twee verschillende keren gezien bij het hotel. Maar tijdens een Oslo-confrontatie had ie anderen dan Remmers en Rasnabe aangewezen.

Vervolgens werd aan de Nampaul de B. gevraagd of hij even op wilde staan om zo het verschil in grootte te kunnen zien tussen hem en Moppie Rasnabe, echter hij weigerde op te staan. De rechter wees hem erop dat dit flauw was, aangezien ze hem ook bij binnenkomen en vertrek uit de rechtszaal wel konden zien als hij rechtop zou staan. Er was een sigarettenpeuk gevonden op de parkeerplaats van het Altea-Hotel waar later een DNA-match uit voortkwam. En wel met de DNA van Nampaul de B.. Volgens de rechtbank toch een sterke aanwijzing dat Nampaul op de plaats delict was. Nampaul zweeg. Daarop ging de rechter verder over de huiszoeking bij De B. thuis waar twee briefjes waren gevonden, de ene met daarop: 'Fuck you, life is too tough for me'. Een ander briefje met daarop tekst die leek alsof De B. bezig was met een deal met Justitie. Er stond nl. op - Helft straf uitzitten, 12 jaar / 6 jaar zitten, deal met justitie, getuigenbescherming, maandelijkse boeking, kwijtschelding diverse strafjes. Details die lijken erop dat u details besproken heeft, aldus de rechter. Wou u daar iets over zeggen? De B.: 'Ik heb geen contacten met de CIE.'

De Officier van Justitie mengde zich hierin en zei dat ze behoefte had daar nog enkele details aan toe te voegen. Bepaalde woorden die leken op daderinformatie, die ook op de 1e pagina stonden, zoals de woorden: betaald, opdrachtgevers, wapens, reden, bedragen.En op de 2e pagina had gestaan: 'Wat hebben ze ooit voor mij gedaan?' en 'Menno van Gaalen, advocaat die mij terzijde staat.' Verder had Nampaul de B. tijdens een verhoor door de politie spontaan een overval opgebiecht die hij samen met Jesse Remmers, die tevens zijn neef is, had gepleegd op Station Sloterdijk.

Vanzelfsprekend ging veel aandacht uit naar Pinny Song, de prostituee uit de Stoofsteeg die een relatie had met Tonny van Maurik. Er is verklaard dat er een deadline was. Dat had te maken met aandelen aan toonder, die Tonny van Maurik had gekocht in de sportschool volgens Pinny, die ze voor hem bewaarde. De waarde was 30 miljoen, als de bank ze niet ongeldig had gemaakt. Het verhaal gaat dat de deadline betrekking zou hebben op het verhaal dat deze papieren eindelijk gecasht zouden worden en dat Tonny er achter zou kunnen komen dat het hele verhaal niet klopte. Pinny zou contact hebben met een klant, een vijftiger uit Brussel die de papieren voor hen kon inwisselen bij een Brusselse Bank. Peter van Maurik, de broer van Tonny, heeft verklaard dat dit wel klopte en dat de papieren voor 2000 gulden gekocht zijn in de sportschool. Ze waren verdwenen tijdens een transport, zo'n 25 stuks, en buitgemaakt bij een inbraak. In 1988 tipte een vrouw de Bank, maar het bandje van dat gesprek is zoekgeraakt, waar Pinny van gebaald zou hebben omdat ze haar onschuld daarmee had kunnen aantonen.

Er waren verklaringen van ene mevrouw Karin Swager, destijds een collegaatje van Pinny. Zij en Pinny stonden eerst op goede voet, later is dat contact verslechterd. Deze Karin zou 600 gulden van Pinny tegoed hebben gehad en Pinny bedreigd hebben naar de politie te stappen om te zeggen dat Pinny achter de dood van Tonny van Maurik zou zitten. Later is ze zelf gearresteerd omdat ze Geurt Roos en Rick Lam benaderd zou hebben in een Café in Utrecht uit naam van Pinny om te vragen wat het zou kosten om Tonny dood te laten schieten. Dat zou 1 ton geweest moeten zijn. Geurt Roos heeft dit verhaal later bevestigd. Deze verklaarde, als ie verhoord wordt in het Huis van Bewaring : 'Een mokkeltje uit de Stoofsteeg vroeg of we tegen een aanbetaling van 25.000 Tonny van Maurik konden omleggen.' Het is er nooit van gekomen.

Een motief zou volgens deze mevrouw Swager zijn dat Tonny Pinny afperste. Tonny zou haar anders doodschieten. Hij wilde ook dat Pinny zou stoppen met haar werk. Maar dit wist ze niet meer zeker. 'Als je in 12 jaar 500.000 gulden verdiend en dat wordt er in een paar weken doorheen gejaagd en je kunt ook nog klappen krijgen ook..... Als dat geen motief is om iemand dood te schieten.....'

Door Bondtehond